Reflectie jaar twee
Na een enorm positief eerste jaar, waarin altijd mijn verbeterpunt was dat ik meer moest nadenken voordat ik wat zei en me niet zo moest ergeren aan wat andere mensen deden, ben ik er in het tweede jaar tot de prachtige conclusie gekomen dat ik hier voor mezelf zit. Dit klinkt natuurlijk erg logisch, maar ik kwam tot de conclusie dat als ik me wilde onderscheidden van de vele anderen die dezelfde opleiding volgden ik alles uit deze studie moet halen. In dit jaar wilde ik vooral op een rijtje krijgen wat ik allemaal wil gaan doen in mijn studietijd en hoe ik dit wil gaan bereiken. Ik had een goed begin gemaakt door de opleiding tot sportmasseur te volgen. Echter was dit niks voor mij maar toch heb ik mijn papiertje. Dat het niks voor mij is is ook niet erg, dit weet ik nu en kan ik me focussen op de dingen die ik wel leuk vind. Tijdens mijn stage bij Caparis in Beweging ging ik me ook meer focussen op de dingen die ik wilde bereiken. Zo ging ik me ongeveer vanaf blok 2 bezig houden met motiverende gespreksvoering. Ik wilde bewust worden van de gesprekken die ik met mijn cliënten voer en zo samen met deze cliënten iets positiefs bereiken. Misschien kan ik hier zelfs wel een opdracht van school aan koppelen. Zo doende ben ik het project begonnen om een lessenreeks te ontwikkelen voor toekomstige stagiaires van Caparis in Beweging. Zo dat deze kennis automatisch al meekrijgen, ik vind dat echt een enorme voorsprong op het begeleiden van cliënten. Ik heb het boek ‘Motiverende gespreksvoering in de gezondheidszorg’ gekocht en deze met al mijn interesse gelezen. Super interessant en makkelijk beschreven, maar nu nog toepassen! Ik wilde proberen bij mijn cliënten te proberen wat kleine techniekjes toe te passen en kijken hoe daarop werd gereageerd. Mijn cliënten reageerden helemaal niet zoals in het boek was beschreven en ik wist niet meer wat ik moest zeggen. Hoe kan dit? In het boek komen de cliënten zelf met oplossingen, dit is de bedoeling. Waarom geven mijn cliënten niet zelf de oplossingen? Ik ging het anders aanpakken, niet het hele boek tegelijk proberen toe te passen en alles door elkaar. Nog een keer een aantal dingen uit het boek terug lezen en maar weer proberen. Steeds vaker kreeg ik gesprekjes waarvan ik dacht dat het de goede kant op ging maar toch zeiden ze niet wat ik wilde horen. Een paar weken terug had ik een gesprekje met een mevrouw, het ging over dat ze kilo’s kwijt wilde. Ik dacht dit is mijn kans, geen oplossingen aandragen maar luisteren en samenvatten. Zonder iets te zeggen ging de vrouw de donderdag erop naar de diëtist om het over een speciaal soort dieet te hebben die ze al eerder had gebruikt en wat enorm goed had geholpen. De week erop heb ik gevraagd hoe het bij de diëtist was. Geen woord meer over ons gesprek van een week eerder. Nog steeds ben ik aan het nadenken waarom niet? Ik ben er achter gekomen dat het erg veel oefening vergt. Ik heb dan nu ook een handboek aan het maken voor nieuwe stagiaires, zij kunnen dan op een relatief makkelijke manier motiverende gespreksvoering leren. In de theorie snap ik helemaal hoe motiverende gespreksvoering in elkaar zit. Oefenen, oefenen, oefenen dat zal ik de komende tijd steeds door blijven doen, tot dat ik motiverende gespreksvoering helemaal onder de knie heb. Op het gebied van mijn uitstroomprofiel is er dit jaar niet veel veranderd. Ik ga actieve en gezonde leefstijl doen, dit had ik al in mijn hoofd sinds het begin van de opleiding. De preperation course actieve en gezonde leefstijl heb ik in blok 3 volbracht. Ik vond de course helemaal niet leuk en begon hierdoor te twijfelen aan het uitstroom profiel. De voorlichting van trainer en coach klinkt ook wel leuk. Maar wat wil ik nu echt gaan doen na mijn opleiding? Na een aantal gesprekken met docenten ben ik erachter gekomen dat ik toch wel echt actieve en gezonde leefstijl wil gaan doen en dit helemaal bij mij past. De course was een klein gedeelte van het profiel, ook niet leuke dingen horen er nu eenmaal bij. Actieve en gezonde leefstijl gaat het dus worden, hierbij ga ik nadenken over een stage die een uitdaging is voor mij. Op dit moment loop ik, zoals eerder genoemd, stage bij Caparis in Beweging. Een uitdagende doelgroep wat ik echt fantastisch vond. In een volgende stage wil ik graag weer een uitdagende doelgroep, ik wil het mezelf absoluut niet makkelijk maken. Het gevangenisleven heeft altijd op een één of andere manier mijn interesse gehad. Hoe gaaf als ik hier zelf een onderdeel van kan uitmaken in combinatie één van de belangrijkste en leukste dingen in mijn leven, sport? In semester 6 stage lopen in een jeugdgevangenis, vrouwengevangenis of een kliniek en daar het verschil maken door middel van sport zou een super gave uitdaging zijn! Sinds ik erachter ben gekomen dat ik zelf bepaal hoe mijn opleiding eruit gaat zien heb ik al het grootste gedeelte in mijn hoofd. Uitdagingen zoeken is daarbij echt een kernwoord. Wat is een grotere uitdaging dan een half jaar stage te gaan lopen aan de andere kant van de wereld op een plek waar overgewicht zo’n groot probleem is, in Amerika! Op dit moment heb ik de eerste kleine stappen gezet richting deze grote stap die er zeker gaat komen. Ik ben er klaar voor om van deze opleiding, MIJN opleiding te maken. Jaar twee is in ieder geval geslaagd door tot nu toe alle punten behaald te hebben en mijn toekomstig perspectief helder in mijn hoofd te hebben.